Kâinatın; bu günkü verilerle büyüklüğünün, bilim dünyasında makro düzeyde, onlarca milyarlar ışık yılı genişliğinde olduğu ifade ediliyor. Daha ilerisine; ne ilim, ne akıl ne de hayal gidemiyor.
‘İdrâk-i meâli bu akla gerekmez,
Zira bu terazi bu kadar sıkleti çekmez’
Ancak; envâr-ı Kur’anla, nûr-u imânla sırrı hakikat hissediliyor, anlaşılıyor. Yaratılanlar bilemese de yaradan her şeyi biliyor, en güzel şekilde yaşatıyor. İman sahipleri dereceleri nispetinde ona iman ediyorlar. Böylelikle her taraf ve her varlık aydınlanıyor, hakiki anlamını kazanıyor, nurlanıyor. Bütün varlık âlemi tüm güzellik ve gerçekliğiyle idrak ediliyor.
Kâinat; atomundan, hücresine kadar, yıldızından galaksilerine kadar, melâikesinden-cinlerine-insanlarına varıncaya kadar, bildiğimiz bilmediğimiz bütün mevcudatıyla… yaratanını, rabbini anlatan, büyüklüğü kelimelerle ifade edilmekten aciz mukaddes bir dil, esmâ-i hüsnaya muazzam-mukaddes bir âyine-i İlâhi oluyor.